Kolektory płaskie niepróżniowe – jak są zbudowane?

Szczegóły

Kategoria: Kolektory słoneczne

Kolektory płaskie niepróżniowe od zewnętrznej strony pokrywa specjalna szyba. Pod nią umieszczony jest absorber, czyli płyta, której powierzchnię pokrywa pochłaniająca promieniowanie słoneczne substancja, np. czarna miedź, tlenek tytanu, czarny chrom lub czarny nikiel. Jeśli absorbery są pokryte czarnym lakierem, to straty ciepła z wypromieniowania są większe. Do absorbera przylegają rurki, którymi płynie czynnik roboczy – może nim być roztwór glikolu lub woda. Zadaniem czynnika jest odbieranie ciepła z nagrzanego absorbera, a następnie oddawanie go w wymienniku ciepła. 

Rama kolektora płaskiego może być wykonana z aluminium lub włókna szklanego, natomiast jego tylna ściana z pokrytej powłoką aluminiowo-cynkową blachy stalowej. Pomiędzy absorberem a tylną ścianą umieszczona jest izolacja cieplna – jej rolę najczęściej pełni pianka poliuretanowa, które skutecznie ogranicza ucieczkę pozyskanego przez kolektor ciepła. Szyba jest przymocowana do ramy kolektora za pomocą kątownika.

Kolektory płaskie próżniowe różnią się od niepróżniowych tym, że dokoła absorbera znajduje się próżnia, podczas gdy w płaskich zwykłych jest powietrze. Kolektory próżniowe są znacznie bardziej wydane niż płaskie – wynika to z faktu, że straty ciepła są w nich mniejsze. Ponadto ich elementy korodują o wiele wolniej, ponieważ wewnątrz konstrukcji nie dochodzi do wytwarzania się pary wodnej. Z tych właśnie względów kolektory płaskie niepróżniowe są tańsze niż próżniowe. Trzeba jednak pamiętać, że wraz z upływem czasu dochodzi do ich rozszczelnienia. 

• « poprz.
• nast. »