Rozpór więźby dachowej

Szczegóły

Kategoria: Więźba dachowa

Rozpór więźby dachowej to zjawisko bardzo niebezpieczne. Wszelkie zaniedbania wykonawcze lub projektowe, które mają przeciwdziałać temu zjawisku, grożą poważnymi konsekwencjami. Awaria spowodowana siłami rozporu może skutkować koniecznością rozbiórki dachu. Rozpór więźby jest szczególnie niebezpieczny w przypadku drewnianych budynków szkieletowych. 

W przypadku budynków murowanych problem rozporu więźby można dość łatwo rozwiązać. Przede wszystkim konieczne jest zapewnienie odpowiedniej nośności połączeń między krokwiami a murłatami. Doskonale sprawdzają się złącza ciesielskie, których nośność jest większa niż siła rozporu. Ponadto konieczne jest zapewnianie dostatecznej nośności połączenia wieńca żelbetowego z murłatą. Służą do tego stalowe szpilki, które zatapia się w świeżej mieszance betonowej wieńca. W razie konieczności rozstaw szpilek można zagęścić. Można też wzmocnić ścianki kolankowe za pomocą betonowych rdzeni. Przejmują one całość siły rozporu i przekazują je do poziomu stropu.

Rozpór więźby jest znacznie większym problemem w przypadku budynków szkieletowych, zwłaszcza wznoszonych metodą platformową. W takich obiektach nie można zapewnić ciągłości zbrojenia stropu ze zbrojeniem rdzeni ściany kolankowej jak w budynkach murowanych. W wyniku tego ścianka kolankowa jest tylko w dolnej części zamontowana do stropu, co zwiększa jej podatność na obrócenie w efekcie działania siły rozporu. W budynkach tego typu trudno jest wykonać efektywne połączenie między stropem a ścianką kolankową. Jedynym pewnym rozwiązaniem problemu rozporu jest wykorzystanie oczepu ściany kolankowej w roli belki, która usztywnia jej krawędź. 

• « poprz.
• nast. »